Bloed kruipt

ik weet niet, langzamerhand
hoe je het telkens weer flikt
niet uit gedund, noch aangedikt
je zet me weer in brand

de vlammen slaan me uit
blusmiddel zal niet toe reiken
dat moge blijken, want
inmiddels ben ik er uit

het vuur in mijn hart
was niet voor niets ontbrand
ware liefde zet je niet aan de kant
maar pakt je, aan de start

ik zag je, en wist het
deze vrouw grijpt mijn kladden
begrijpt, wat wij nooit hadden
kijk niet, en je mist het

maar bloed kruipt, verbeten
het hart liegt niet, want
dat doet ons verstand
wij hebben het geweten...